درباره ما

تنباکو نام رایج یک گیاه از تیره نیکوتین ها و خانواده Solanaceae (شب بو) است که بیشتر برای تهیه سیگارها و تنباکوی قلیان استفاده می شوند. در حکایت ها آمده است که حدود شش هزار سال پیش از میلاد مسیح، گیاه توتون به صورت طبیعی در آمریکا سبز شده و شروع به رشد کرده است.
بوی مخصوص توتون به علت وجود روغنی به نام “نیکوتین” است. امروزه حدود چند میلیون هکتار از بهترین زمین های کشاورزی برای کشت توتون در سرتا سر دنیا اختصاص داده شده است. پرورش توتون امروزه در اغلب نواحی گرم و معتدل کره زمین معمول می باشد. توتون و گونه های آن در نواحی مختلف ایران کاشته می شود. این گیاه بیشتر در اراضی اصلاح شده و زمین های دارای کود پتاس می روید.
تا به امروز هفتاد نوع تنباکو شناخته شده است نام اصلی تجاری این محصول N. tabacum است.
اما در سراسر جهان از نوع قوی‌تر آن N. rustica نیز استفاده می‌شود.
توتون و تنباکو حاوی آلکالوئید نیکوتین محرک و همچنین آلکا لوئیدهای هارمالا است.
توتون به گیاه می گویند ، در حالی که تنباکو محصول نهایی اشاره دارد که از برگ های خشک شده توتون به دست می آید.
گیاهی که تنباکو از آن گرفته می شود (Nicotiana tabacum) بومی قاره آمریکا است و قرن‌هاست که توسط مردم بومی این منطقه برای مصارف مختلف استفاده می‌شود.
قسمت مورد استفاده گیاه، برگ های آن است. توتون دارای برگ های پهن و بزرگ ، منفرد ، بدون دمبرگ یا گل هایی به رنگ صورتی است. کشور های اصلی عرضه کننده این گیاه شامل آمریکا ، مکزیک ، اکوادور ، گویان ، ونزوئلا ، بولیوی و بعضی از کشور های اروپایی هستند. امروزه توتون تنها به عنوان یک ماده دود زا شناخته نمیشود بلکه به عنوان گیاهی با خواص دارویی در میان گیاهان ، از آن یاد می شود ، زیرا پروتئین و اسید های آمینه موجود در توتون بسیار بالاتر از سویا بوده و با پروتئین کازئین شیر برابری می کند و از توتون می توان برای تهیه پروتئین های مخصوص برای تولید انرژی استفاده کرد.